روستای سنگچال

روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان آمل در استان مازندران . سنگچال در دهستان چلاو قرار داشته و به دلیل زیباییهای بی مانندش از دیدنیهای مازندران به شمار می آید.

سنگچال ییلاقی بزرگ و پرجمعیت است که چشمه های خنک و گوارا ، تپه های سرسبز و دیدنی و جنگل های انبوه آنرا به بهشتی بی مانند تبدیل کرده و جایگاه ویژه ای را در دل طبیعت دوستان و گردشگران باز کرده است.

محله های سنگچال شامل :

1- پیده سره : که در زبان محلی به خانه قدیمی میگویند که البته باید بگویم که برخلاف اسمش در آن خانه های نوساز و ویلایی ساخته شده است. ۲-جور سره : که این هم در زبان محلی به خانه پایین دست روستا میگویند. ۳-مست قلا : که این هم به معنی جای زندگی انسانهای سر مست و شاد است. ۴- شل کنار : که این هم به خاطر خاک شل منطقه به آن شل کنار میگویند. ۵- فرنی کلا : که به تپه روبروی روستا که از آنجا کل روستا را میبینید میگویند ۶- آقا سر : به خاطر وجود بقعه امامزاده محمد به این منطقه آقا سر میگویند.

آب شرب روستا از دو چشمه تامین میشود به نام های چشمه هیتکا و چشمه دنگ که آبهای گوارا و خنک آن در منطقه معروف است.

سنگچال بعد از روستای فیلبند که در نوک کوه واقع است، بلندترین ییلاق منطقه چلاو میباشد. کلا هوای این کوه ها مرطوب ولی از شرجی بودن و گرمای طاقت فرسای شمال و کنار دریا خبری نیست. سنگچال از آبادی های بزرگ و پرجمعیتی است که تقریبا در همه فصول سال پذیرای مهمانان خویش است حتی در زمستان های پر برف و سرد و زیبایش.

تاریخچه سنگچال

در جنوب سنگچال در پایین دست روستا ، جایی است به نام «سابنه »، که یک دژ باستانی ، به یادگار مانده ، که آن را «اسپه خنه » ( سفید خانه ) می نامند.
به گفته ی معتمدان و ریش سفیدان و برخی از پژوهش ها و منابع تاریخی،« قلعه ی سفید خانه » مربوط به ماقبل تاریخ ایران ، یعنی حدود 3 الی 4 هزار سال قبل است . این قلعه بیشتر کاربری نظامی داشته و برای دیده بانی به کار می رفت. ارتفاع این دژ را 8 الی 10 متر تخمین زده اند.در سال های اخیرنیز ، تعدادی از بی خبران از میراث فرهنگی این سرزمین که در حقیقت دزدان و غارتگران فرهنگی اند ، به گمان دستیابی به گنج آن را مورد تخریب قرار داده اند. وجود قبرهای زرتشتی یا گبری ، در اطراف آن نشان از قدمت آن دارد. در پایین دست قلعه و در فاصله 200 الی 300 متری آن سنگ هایی بزرگ به ترتیب در کنار هم چیده شده اند که آن را «سنگ دروازه » می گویند . وجود رودخانه ی «لارسر» موجب رونق این آبادی بوده و سنگ بزرگی با ابعاد نامتعارف وجود دارد که در بالای این سنگ و در وسط آن گودالی به نظر دست ساز قرار دارد. می گویند ، که اسم« سنگچال » ، یعنی «سنگ» و« چال» ،از وجه تسمیه ی همین سنگ گرفته شده است.

از مهمترین آثار تاریخی سنگچال " سقانفار امامزاده محمد ع " میباشد که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. امامزاده محمد بر بلندای سنگچال قرار دارد . ایشان از نوادگان امام محمد باقر (ع) می باشند.